Geschiedenis

De Zijlweg in Overveen heette een eeuw geleden Dorpsstraat en was het kloppende hart van het dorpje. De karakteristieke panden waren pension, raadhuis of burgemeesterswoning en bevatten allerlei bedrijfjes. Raadhuis en burgemeester zijn verdwenen, de bedrijvigheid is er nog steeds. Met het authentieke café­billardSligting als stabiel middelpunt. 

Wie vanuit het centrum van Haarlem via de Zijlweg naar Overveen gaat, kruist de Randweg en nadert via de licht hellende weg een markant stukje bebouwing, aan de linkerhand. Het laatste blok voor de rotonde, waar de weg tegenwoordig zo vreemd versmalt, ademt historie en herbergt een aantal parels die de moeite van het bezoeken waard zijn. Aan de duinzijde pronkt het statige Van Ouds Het Raadhuis, tegenwoordig gevuld met appartementen. In het hart van de bebouwing zit sinds 1905 een café dat eerst Ruimzicht heette, en pas ruim na de tweede wereld oorlog cafe Sligting genoemd werd. De eerste steen werd gelegd door A en J Jongkees die het cafe in 1930 overdroegen aan weduwe Sligting-Vrugt en haar zoon Carel Sligting.

Over Carel Sligting doen vele verhalen de ronde, die allemaal tot de verbeelding spreken. Het was een drukke prater met een enorme verzamelwoede en een moeizame relatie met vrouwen. Hij had humor, maar kon ook flink humeurig zijn. En als hij een dag geen zin had in mensen om zich heen, hing hij een briefje op de deur van het café: ‘Wegens mensenkennis gesloten’. Schrijver L.H. Wiener portretteerde Carel Sligting in een van zijn verhalenbundels: ‘Die man kon nu werkelijk nooit zijn mond houden. Op alles had hij commentaar en alles wist hij beter.’ Sligting overleed in 1984 en het café kwam in handen van Sjoerd Visser en Gert Meijer. De inrichting bleef nagenoeg onveranderden aan de muren verschenen vitrinekasten met bijzondere verzamelingen. Een van de vitrinekasten, het ‘Caroleum’, is een eerbetoon aan Carel Sligting, groot liefhebber van modeltreinen, ­trams en ­vliegtuigen. Een ander kastje ‘het kleine jongens museum’ toont de vondsten die Gert met drie vrienden opdook tijdens ‘jongensreisjes’ naar slagvelden uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Ook de herinneringsmuur naast de bar is markant: foto’s van trouwe bezoekers die overleden zijn. Tekstdichter Lennart Nijgh hangt er, en Sjoerd Visser, die talloze cartoontekeningen maakte van stamgasten. Een deel daarvan is ook te zien in het café. 

Een bezoek aan café Sligting is als thuiskomen, zeggen veel gasten. Zodra ze door een van de twee deuren komen – het café heeft een ingang aan de Zijlweg en aan het Zantvoorterpad – zet de barman of ­vrouwhun drankje klaar, desgewenst met een schaaltje nootjes. Er is altijd iemand om een praatje mee te maken, zittend aan een van de bruine houten tafeltjes of staand aan de bar met ronde hoek.